 οι οκτώ στον εισαγγελέα
* Υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας και με πάνοπλους άντρες των ΕΚΑΜ οδηγήθηκαν χθες, από το πρωί έως αργά το απόγευμα, στον Εισαγγελέα Καλαμάτας οι οκτώ συλληφθέντες της μεγάλης υπόθεσης που απασχολεί εδώ και ένα μήνα αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές, της διπλής στυγερής δολοφονίας του Αλβανού πατέρα και γιου Μεσάι και της εγκληματικής οργάνωσης που διακινούσε ναρκωτικά και εκβίαζε καταστηματάρχες της περιοχής.
Αργά το βράδυ αναμενόταν η εκ νέου προσαγωγή τους στον εισαγγελέα, προκειμένου να τους απαγγελθούν κατηγορίες και εν συνεχεία να παραπεμφθούν στην ανακρίτρια, από την οποία ζήτησαν και πήραν προθεσμία για να απολογηθούν την Τρίτη.
Οι συλληφθέντες προχθές ήταν επτά (έξι Μεσσήνιοι και ένας Αλβανός). Ο Αλβανός κατηγορείται για εκτέλεση συμβολαίων θανάτου, όπως αυτό του Σωτήρη Ψυχόπαιδα στη Μικρομάνη, του πατέρα και γιου Μεσάι, καθώς και για μια απόπειρα ανθρωποκτονίας στην Αθήνα, όπου από θαύμα γλύτωσε τότε το θύμα, αφού πυροβολήθηκε δύο φορές στο κεφάλι. Ως ηθικός αυτουργός από τις Αρχές κατηγορείται ο 49χρονος Βασίλης Βαρελάς, ο οποίος όμως, όχι μόνο δεν έχει παραδεχθεί κάτι, αλλά από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του δηλώνει πως δεν έχει καμία ανάμειξη με την υπόθεση, όπως και ο αδελφός του. Ο δίδυμος αδελφός του μαζί με άλλους τρεις Μεσσήνιους και δύο αλλοδαπούς καταζητούνται από την Αστυνομία ως μέλη της εγκληματικής οργάνωσης.
Επίσης, με τις πρώτες ολονύχτιες επιχειρήσεις που έγιναν προχθές, συνελήφθη ένας υπάλληλος οργανισμού, στον οποίο επίσης αποδίδονται πολλές κατηγορίες, όπως γνώση του διπλού εγκλήματος, πώληση ναρκωτικών και εκβιασμός καταστηματαρχών, δύο νεαρά αδέλφια, άλλος ένας δράστης και μια γυναίκα.
Αργά το βράδυ της Πέμπτης, στην Αστυνομική Διεύθυνση προσήχθη (όπως ανέφερε στο ρεπορτάζ του και το χθεσινό «Θάρρος») ένας δημόσιος υπάλληλος, ο οποίος κατηγορείται ότι μετέφερε τον Αλβανό – εκτελεστή από την Καλαμάτα στην Αθήνα. Ο ίδιος αρνείται τις κατηγορίες, υποστηρίζοντας ότι έκανε εξυπηρέτηση και μετέφερε τον Αλβανό χωρίς να γνωρίζει ούτε ποιος ακριβώς είναι ούτε τι είχε κάνει.
~* ΒαλλιστικήΤην ογκώδη δικογραφία για τους συλληφθέντες συνοδεύουν δεκάδες ψηφιακοί δίσκοι στους οποίους έχουν καταγραφεί συνομιλίες των κατηγορουμένων, τις τελευταίες 25 ημέρες, και οι οποίες φαίνεται πως τους έχουν «δέσει» με τις υποθέσεις και τις κατηγορίες.
Όλα τα όπλα που βρέθηκαν έχουν σταλεί για βαλλιστική εξέταση και τα αποτελέσματα αναμένονται τις επόμενες ημέρες. Οι αρχές πιστεύουν ότι μία από τις τρεις καραμπίνες που βρέθηκαν στο σπίτι του Αλβανού – εκτελεστή στην Αθήνα είναι αυτή που χρησιμοποίησε στη δολοφονία του πατέρα Μεσάι. Επίσης, πιστεύουν ότι ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι και το δεύτερο άτομο το οποίο το βράδυ του διπλού φονικού βρέθηκε μέσα στο αυτοκίνητο που διαπράχθηκαν τα εγκλήματα.
Χθες, αργά το μεσημέρι υπήρξε και η επίσημη ανακοίνωση της Αστυνομίας για τις συλλήψεις και τις κατηγορίες. Όπως αναφέρεται, από την έρευνα προέκυψε ότι η διπλή δολοφονία πατέρα και γιου Μεσάι ήταν «συμβόλαιο θανάτου» που εκτέλεσε ο 29χρονος Αλβανός κατά παραγγελία του 49χρονου.
Η εξιχνίαση της ανθρωποκτονίας έγινε στο πλαίσιο παράλληλης ευρείας αστυνομικής επιχείρησης για την εξάρθρωση πολυμελούς εγκληματικής οργάνωσης που διακινούσε ναρκωτικά και εκβίαζε καταστηματάρχες στην ευρύτερη περιοχή.
~* 14 μέληΣτην εγκληματική οργάνωση, από τα μέχρι στιγμής στοιχεία, συμμετείχαν 14 μέλη, εκ των οποίων, όπως αναφέραμε, έχουν συλληφθεί τα οκτώ, μεταξύ των οποίων επτά ημεδαποί και ένας αλλοδαπός. Οι άλλοι έξι (τέσσερις Μεσσήνιοι και δύο αλλοδαποί) δε συνελήφθησαν και καταζητούνται.
Τις αστυνομικές έρευνες διενήργησε η Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Καλαμάτας, συνεπικουρούμενη από το Τμήμα Εγκλημάτων Κατά Ζωής (Ανθρωποκτονιών) της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, κλιμάκιο του οποίου από την αρχή της εβδομάδας βρίσκεται στην περιοχή.
Για τον 29χρονο Αλβανό - εκτελεστή ανακοινώθηκε επίσημα από την Αστυνομία ότι σε βάρος του εκκρεμούσαν δύο εντάλματα συλλήψεως που αφορούσαν στην ανθρωποκτονία του 32χρονου Σωτήρη Ψυχόπαιδα, το Νοέμβριο του 2008 στη Μικρομάνη Μεσσηνίας, καθώς και στην απόπειρα ανθρωποκτονίας ενός άλλου ημεδαπού, το Μάρτιο του 2009, στη Νέα Φιλαδέλφεια Αττικής.
Ο 29χρονος, σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, είχε πάρει εντολή να δολοφονήσει τον 35χρονο αλλοδαπό από τον 49χρονο, τον οποίο η Αστυνομία χαρακτηρίζει ως αρχηγικό μέλος της εγκληματικής οργάνωσης.
Η σύλληψη του 29χρονου έγινε τα ξημερώματα της Πέμπτης στο Πόρτο Ράφτη Αττικής, ύστερα από οργανωμένη αστυνομική επιχείρηση της Ειδικής Κατασταλτικής Αντιτρομοκρατικής Μονάδας (ΕΚΑΜ) στο σπίτι που διέμενε.
~* ΕκβιασμοίΣύμφωνα με την ανακοίνωση της Αστυνομίας, όπως προέκυψε από την έρευνα, τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης είχαν αναπτύξει, από καιρού, δίκτυο εκβιαζόμενων καταστηματαρχών και επιχειρηματιών, από τους οποίους εισέπρατταν συστηματικά διάφορα χρηματικά ποσά. Παράλληλα, διακινούσαν ναρκωτικές ουσίες στην ευρύτερη περιοχή.
Μετά από κατάλληλη αξιοποίηση στοιχείων που προέκυψαν, μέσα από φυσικές, τεχνικές και επιστημονικές έρευνες και μεθόδους:
-Εξακριβώθηκε ο τρόπος δράσης της εγκληματικής οργάνωσης, το είδος και το γεωγραφικό εύρος των δραστηριοτήτων τους, σε ό,τι αφορά τη διακίνηση ναρκωτικών ουσιών και τις εκβιάσεις καταστηματαρχών και επιχειρηματιών της περιοχής
-Διακριβώθηκε η ταυτότητα των μελών της εγκληματικής οργάνωσης, οι ιεραρχικές σχέσεις τους, καθώς και οι μεταξύ τους ρόλοι.
-Αποκαλύφθηκε, μέσα από την αστυνομική έρευνα για τη δράση τους, η διπλή ανθρωποκτονία του 35χρονου αλλοδαπού και του ανήλικου παιδιού του από τον 29χρονο εκτελεστή.
Στο πλαίσιο αυτό, έγιναν πολλαπλές και ταυτόχρονες επιχειρήσεις σύλληψης όλων των φερόμενων ως δραστών στην Καλαμάτα, όπου, εκτός των Υπηρεσιών Ασφαλείας, συμμετείχαν και αστυνομικοί των Ομάδων Πρόληψης και Καταστολής Εγκλήματος (ΟΠΚΕ) Αρκαδίας, Λακωνίας και Μεσσηνίας, καθώς και η Ειδική Κατασταλτική Αντιτρομοκρατική Μονάδα (ΕΚΑΜ).
Πραγματοποιήθηκαν στην Καλαμάτα εννέα κατ’ οίκον έρευνες, στις οποίες συμμετείχαν και παρακολουθούσαν ένας εισαγγελέας και τέσσερις αντιεισαγγελείς.
Στις έρευνες βρέθηκαν και κατασχέθηκαν: ένα πιστόλι, ένα περίστροφο, τρία κυνηγητικά όπλα (στο σπίτι του Αλβανού), επτά μαχαίρια, 68 φυσίγγια περιστρόφου και πιστολιού, 20 γραμμάρια ηρωίνης, 21 γραμμάρια κοκαΐνης, 10 γραμμάρια κάνναβης, φαρμακευτικά δισκία που υπάγονται στο νόμο για τα ναρκωτικά, δύο ζυγαριές ακριβείας, πλήθος κινητών τηλεφώνων και καρτών sim, τo χρηματικό ποσό των 4.490 ευρώ, φάκελοι με χρηματικά ποσά, από 300 έως 600 ευρώ ο καθένας, καθώς και ιδιόχειρες σημειώσεις με ονομασίες νυχτερινών καταστημάτων.
Οι αστυνομικές έρευνες συνεχίζονται από την Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Καλαμάτας σε συνεργασία με το Τμήμα Εγκλημάτων κατά Ζωής της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής.
Οι κατηγορίες που βαρύνουν τους οκτώ συλληφθέντες είναι, κατά περίπτωση, η συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό την εκβίαση καταστηματαρχών και επιχειρηματιών νυχτερινών κέντρων, την εμπορία και διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, ανθρωποκτονίες, καθώς και παράνομη οπλοκατοχή, οπλοφορία και οπλοχρησία.
Συνήγοροι ορισμένων εκ των κατηγορουμένων μέχρι χθες είχαν αναλάβει οι δικηγόροι Γιώργος Ράλλης, Διονύσης Αλευράς και Βασίλης Δημαρέσης. -
**
 Αύξηση της παραβατικότητας στο Ιστορικό Κέντρο
* Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις προς τους υπευθύνους κατοίκων και επαγγελματιών της περιοχής, αυξάνονται μέρα με τη μέρα τα φαινόμενα παραβατικότητας στο Ιστορικό Κέντρο της Καλαμάτας. Χθες τα ξημερώματα άγνωστοι έσπασαν τη βιτρίνα του καταστήματος «Πικολίνο» στην πλατεία Αγίων Αποστόλων.
Το νέο αυτό περιστατικό ήταν η αφορμή για να ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής. Όπως μας έλεγε χθες το πρωί ο ιδιοκτήτης του Ηλίας Διαμάντης, "τέτοια φαινόμενα υπάρχουν πλέον εδώ και μήνες σε καθημερινή βάση στην περιοχή μας. Γενικότερα, η κατάσταση στο Iστορικό Kέντρο γίνεται όλο και πιο αβίωτη και δε γνωρίζουμε τι θα ξημερώσει η επόμενη ημέρα και σε τι κατάσταση θα βρούμε το μαγαζί μας. Για τους μόνιμους κατοίκους της περιοχής το πρόβλημα είναι η ηχορύπανση και για τους επαγγελματίες οι καταστροφές. Αν υπήρχε κάποια αστυνόμευση, ίσως το πρόβλημα να μην ήταν τόσο οξύ..."
"...Από την άλλη πλευρά, δε, θα πρέπει και ο Δήμος Καλαμάτας να δει τι θα κάνει με το θέμα της αδειοδότησης των καταστημάτων. Δεν είναι δυνατόν να είναι ανεξέλεγκτη. Αν συνεχιστεί αυτό το φαινόμενο, θα πρέπει να φύγουμε πλέον από εδώ. Αποδείχθηκε πλέον ότι τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος δεν μπορούν να συνυπάρξουν με άλλες δραστηριότητες. Διαφορετικά, η περιοχή μας θα υποβαθμίζεται ολοένα και περισσότερο».
Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και οι δηλώσεις προς το «Θ» του ιδιοκτήτη γειτονικού καταστήματος, του Βασ. Σταυρόπουλου: «Κάθε πρωί ερχόμαστε με την αγωνία να δούμε σε τι κατάσταση θα βρούμε το μαγαζί μας. Πριν από δύο μήνες μού κατέστρεψαν μια σειρά από ζαρντινιέρες που είχα.
Τις προάλλες έγινε και ατύχημα, ευτυχώς χωρίς μεγάλες συνέπειες. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Και το δυστύχημα είναι ότι όλοι οι αρμόδιοι φορείς, Δήμος, Αστυνομία και αρμόδιος εισαγγελέας, γνωρίζουν το πρόβλημα που υπάρχει στο Ιστορικό Κέντρο, αλλά δεν κάνουν τίποτα».-
 «Θα είχαν γεμίσει άλλα 10 ξενοδοχεία»
* Άρωμα Χριστουγέννων. Βουνοκορφές χιονισμένες. Κελαρυστά νερά, γραφικά σοκάκια, ξύλα να τρίζουν στις φωτιές στα τζάκια, ντόπιες γεύσεις. Για να μπούμε στο πνεύμα των γιορτών κινήσαμε για την Αλαγονία. Ξέραμε πως εκεί θα βρούμε αυθεντική στην πράξη τη φράση «Χριστούγεννα στο χωριό». Όπως και ξέραμε, τι μας περίμενε μέχρι να φτάσουμε στους οικισμούς του Ταϋγέτου. Δρόμοι μισόκλειστοι από κατολισθήσεις, εμπόδια – προκλήσεις και για τον πιο έμπειρο οδηγό και, κυρίως, μια ερήμωση που δε συνάδει με την ασύγκριτη ομορφιά του τοπίου. Οι ντόπιοι έχουν τα παράπονά τους και δικαίως. Δεν έχουν απομείνει παρά ελάχιστοι νέοι στο χωριό. Πολιτογραφημένη Αλαγόνια, η Νάντια Μανούσου εκτίμησε τις ομορφιές της περιοχής και αποφάσισε να ζήσει μόνιμα στον Ταΰγετο, επενδύοντας σε μια άρτια μονάδα εναλλακτικού τουρισμού. «Δεν το μετάνιωσα ούτε στιγμή», λέει, αλλά…
* «Η Αλαγονία και οι Αλαγόνιοι είμαστε εγκαταλελειμμένοι», μου λέει ο Γιώργος Παπαβασιλόπουλος, ένας από τους εκατό μόνιμους κατοίκους της Αλαγονίας και μας φιλεύει καφεδάκι στο καφενείο του. «Δεν υπάρχει τίποτα στο χωριό. Συγκοινωνία έχουμε τρεις φορές την εβδομάδα και αν. Οι νέοι έχουν φύγει, μείναμε μόνο τα γεροντάκια. Εγώ έχω πενήντα χρόνια το μαγαζί, χειρότερα δεν έχουμε ζήσει. Και τα παιδιά μου έφυγαν από το χωριό».
«Τα προϊόντα μας δεν περνάνε όπως περνούσαν πρώτα», σιγοντάρει ο συνταξιούχος Θεόδωρος Κάστανος. «Έπεσε η φωτιά. Κάηκαν όλα και δεν έχουμε εισόδημα τίποτα».
«Και σαν να μην έφτανε που κάηκαν όλα», ξαναμπαίνει στην κουβέντα ο κ. Παπαβασιλόπουλος, «μας βάζουν τώρα και το χαράτσι στη ΔΕΗ. Δεν έχουν τη στοιχειώδη ευαισθησία ότι είμαστε πυρόπληκτοι, ουσιαστικά κατεστραμμένοι, για να μας ελαφρύνουν τουλάχιστον από το χαράτσι».
«Εμείς μια αγροτική σύνταξη παίρνουμε. 350 ευρώ. Πώς θα βγάλουμε την καθημερινότητα; Να πληρώσουμε και το χαράτσι;» λέει ο κ. Κάστανος.
«Πρέπει να υπάρξει μέριμνα για όλους εμάς που καήκαμε», συνεχίζει ο κ. Παπαβασιλόπουλος. «Για την Αλαγονία, την Αρτεμισία, τα Λαδοκάρβελα, τις Πηγές. Κάηκαν οι ελιές μας, οι καστανιές μας, οι κερασιές μας. Τι να βγάλουμε και τι να πουλήσουμε; Πού να βρούμε τα λεφτά για το χαράτσι; Ας μας το μειώσουν τουλάχιστον».
Εν τω μεταξύ, συμφωνούν, «γίνεται μια προσπάθεια με τον ξενώνα, αλλά δε φτάνει μόνο αυτή για τους επισκέπτες. Θέλει να έρθει ο κόσμος στα μέρη μας, τα εκτιμά, αλλά πού;».
Από το Δήμο, τους επισήμους βλέπετε παρουσίες; Έρχονται να δουν το χωριό, να μιλήσουν μαζί σας; τους ρωτάω.
«Μας έχουν ξεχάσει», απαντούν. «Τους δρόμους τούς βλέπετε. Μόνοι τους καθαρίζουμε από τις πέτρες των κατολισθήσεων για να περνάνε τα αυτοκίνητα. Πρώτα, περνούσαν οι επίσημοι για ένα χρόνια πολλά. Τώρα τίποτα. Τα προηγούμενα χρόνια έβαζαν μερικά στολίδια στο χωριό. Φέτος, μαύρα σκοτάδια».
Ο Δήμος Καλαμάτας, έπειτα από πίεση των ντόπιων, δεσμεύθηκε να στολίσει την Αλαγονία. Ενοικίασε, μάλιστα, γερανοφόρο γι’ αυτό το λόγο και προχθές στόλισε το χωριό. Με δύο στολίδια. Κυριολεκτικά. Έβαλε δύο φωτάκια σε σχήμα έλατου σε ισάριθμες κολώνες. Ούτε οι βενζίνες πήγαινε – έλα…
Έστω κι έτσι, δεν είναι λίγοι οι Καλαματιανοί που αγαπούν τα χωριά του Ταϋγέτου.
* «Η καταγωγή του πατέρα μου είναι από τη Νέδουσα», μου είπε ο Γιώργος Ηλιόπουλος, που με τον κουμπάρο του Γιάννη Μαράντο έκαναν στάση για καφεδάκι στο χωριό. «Τα χωριά του Ταϋγέτου είναι οι ρίζες μου και δεν παύω να έρχομαι όποτε μπορώ. Οι ομορφιές της περιοχής είναι προφανείς. Είναι η φύση της, το περιβάλλον, αυτό και μόνο φτάνει. Το απαράδεκτο οδικό δίκτυο, η έλλειψη προβολής της περιοχής είναι τα βασικότερα προβλήματά της. Υπάρχουν άλλες περιοχές που δεν είναι τόσο όμορφες και βλέπεις τουρισμό και κόσμο μόνο και μόνο επειδή έχουν διαφημιστεί. Προσωπικά, όποτε έχω ελεύθερο χρόνο κοιτάω να τον περνάω εδώ. Βέβαια, έχουμε ένα σπίτι. Έχω και ένα χτηματάκι που προσπαθώ να το βάλω σε σειρά και τελευταία έρχομαι όλο και πιο συχνά».
Με μακρινή καταγωγή από τον Ταΰγετο, η Νάντια Μανούσου διέκρινε από νωρίς τις χάρες του. Έφτιαξε τον ξενώνα «Αλαγονία – Ορεινή Φιλοξενία» μόλις πριν ξεσπάσουν οι πυρκαγιές που δοκίμασαν την περιοχή. Πάνω που έκανε να ορθοποδήσει, ξέσπασε η οικονομική κρίση. Θέλει να τα βλέπει, όμως, θετικά.
«Προσωπικά, έχω αποζημιωθεί, γιατί μου αρέσει πάρα πολύ αυτό που επέλεξα», λέει. «Σαν επιχείρηση, δεν έχουμε ανασάνει ακόμα. Ξεκινήσαμε άσχημα. Ό,τι είχαμε φτιάξει τον ξενώνα, είχαμε τις πυρκαγιές στον Ταΰγετο. Δε βρήκαμε καμία βοήθεια από πουθενά. Μετά, πέσαμε μέσα στην κρίση κατευθείαν. Σα δουλειά, δεν μπορώ να πω ότι έχω αποζημιωθεί πλήρως. Θέλει πάρα πολύ αγώνα, πολύ κόπο για να στηρίξουμε αυτό που κάνουμε. Αλλά, προσωπικά, σαν επιλογή δεν το έχω μετανιώσει ποτέ, ούτε πρόκειται».
«Η ζωή μας εδώ είναι ήρεμη, όμορφη. Δε θέλουμε καν να κατεβαίνουμε στην Καλαμάτα, εμείς, πριν λίγα χρόνια παιδιά της πόλης. Μας κουράζει ακόμα και το κορνάρισμα, που εδώ δεν το έχουμε. Απλώς, ελπίζαμε ότι θα δούμε μια ανάπτυξη. Μικρή, δεν περιμέναμε κάτι μεγάλο εδώ, ούτε θέλουμε κάτι μεγάλο. Θα ήταν ευχής έργο να υπήρχαν άλλες δυο τρεις μονάδες σαν τη δική μας, ώστε να ακουστεί η περιοχή πιο ολοκληρωμένα. Από το κράτος δεν έχουμε δει καμία διάθεση για υποδομές, ούτε για αστείο. Αλλά ούτε και από ιδιώτες, γιατί κανένας πια δεν τολμά. Επενδύσεις που έχουν εγκριθεί, δεν προχωρούν, μένουν στο συρτάρι. Γιατί φοβούνται ότι δε θα πάρουν την επιδότηση, δεν έχουν λεφτά για ξεκίνημα και δεν μπορούν να εξασφαλίσουν δανεισμό από τις τράπεζες».
Μικρές παρεμβάσεις θα μπορούσαν να έχουν γίνει, της λέω. Αναφέρω το δρόμο για παράδειγμα.
«Είναι πολύ μεγάλο το προβληματικό κομμάτι του δρόμου. Το αναγνωρίζουμε ότι είναι μεγάλη δαπάνη το να βάλουν πλέγματα παντού, όπως είχαν κάποτε συζητήσει», λέει. «Δεν μπορούν να μας αφήνουν και έτσι, όμως. Ας σκεφτούν κάτι. Ας έχουν ένα μόνιμο μηχάνημα, να καθαρίζει τους δρόμους από τις πέτρες. Δεν μπορούμε να κάνουμε μια προσπάθεια από την πλευρά μας, έχουμε κάνει μια επένδυση μισού εκατ. ευρώ, και ο Δήμος να μας έχει ξεχασμένους ακόμα και τα Χριστούγεννα. Δε ζητήσαμε καμία πολυτέλεια. Ζητάμε απλώς να μας δώσει ένα δείγμα ότι αναγνωρίζει πως υπάρχουμε κι εμείς. Ότι μας υπολογίζει. Δε ζητάμε κάτι παράλογο. Ζητάμε τα αυτονόητα».
Παρά τα προβλήματα, έχει αρχίσει να γίνεται ευρέως γνωστό το χωριό.
«Από όλη την Ελλάδα έχουμε πελάτες πλέον, στο ίντερνετ έχουμε διαφημιστεί πάρα πολύ. Έγινε μια πολύ καλή προσπάθεια το καλοκαίρι με το Φεστιβάλ Παραδοσιακής Μουσικής και θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα γίνει ετήσιος θεσμός. Είμαι παράλληλα γραμματέας του Πολιτιστικού Συλλόγου και μπορώ να πω ότι γίνεται μια μεγάλη και σοβαρή προσπάθεια. Καθαρίστηκαν μονοπάτια, αξιοποιήθηκε το ποτάμι για περιπάτους, διοργανώνονται εκδηλώσεις», σημειώνει η Νάντια Μανούσου.
Όταν τη ρωτάω αν υπάρχει ενδιαφέρον από επισκέπτες για τις φετινές γιορτές, απαντά: «Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον, σε σημείο που και δέκα ακόμα ξενοδοχεία να υπήρχαν, θα είχαν γεμίσει. Είναι μεγάλη η ζήτηση. Περιμένουμε φέτος επισκέπτες από διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Από Θεσσαλονίκη, από Αθήνα, Πάτρα, από όλη την Ελλάδα. Οι εντυπώσεις που αφήνει η περιοχή σε όλους είναι οι καλύτερες. Μένουν ενθουσιασμένοι. Όχι μόνο από εμάς σαν επιχείρηση, αλλά και από τη φύση, το τοπίο. Όλοι, όμως, έχουν την απορία γιατί αυτό το μέρος έχει μείνει παραμελημένο. Οι περισσότεροι έχουν ταξιδέψει σε διάφορες περιοχές και φεύγουν με αυτή την απορία: γιατί μια περιοχή ασύγκριτης ομορφιάς να είναι εγκαταλελειμμένη».
«Μέχρι πριν μπούμε στον Καλλικράτη, στο Δήμο Καλαμάτας ανήκαν αυτά τα πέντε χωριά του Ταϋγέτου. Πέντε χωριά απίστευτης ομορφιάς και φυσικής αξίας. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε τον Καλλικράτη ως δικαιολογία, κρατάει χρόνια η έλλειψη ενδιαφέροντος. Δήμος, επιτέλους, δεν είναι μόνο η Καλαμάτα. Είναι κι αυτά τα χωριά, που θα έπρεπε να έχουν προσεχθεί λίγο παραπάνω», λέει η Νάντια Μανούσου.
«Στο κάτω κάτω, προς όλες τις πλευρές “διαφημίζουμε” ότι η Μεσσηνία δεν είναι μόνο θάλασσα. Είναι και βουνό. Ένα από τα πλεονεκτήματα της Καλαμάτας είναι ότι σε δέκα λεπτά βρίσκεσαι σε βουνό και σε θάλασσα. Ναι, αλλά το βουνό δεν το προσέχεις καθόλου. Σαν έκφραση, σαν σλόγκαν, το χρησιμοποιείς, αλλά από εκεί και ύστερα δεν κάνεις τίποτα».
Μας αφήνει για να υποδεχθεί τους πρώτους επισκέπτες των Χριστουγέννων. Δίπλα στο τζάκι, δοκιμάζουμε κεράσματα με τον Στασινό, το φωτογράφο μας, σχολιάζουμε τα δωράκια –χειροποίητα πλεκτά παντοφλάκια από τις γυναίκες του χωριού που δίνονται σε κάθε επισκέπτη όπως και σε εμάς, δε λέμε να ξεκολλήσουμε, κανονίζουμε επόμενα Σαββατοκύριακα στην Αλαγονία. Με βαριά καρδιά αναχωρούμε από τα «Χριστούγεννα στο χωριό», για να προσγειωθούμε στις στροφές – καρμανιόλα, στις κατολισθήσεις, στην πραγματικότητα.-
**
** http://vlasiosarfara.blogspot.com/2011/12/2011.html , Πέμπτη, 15 Δεκεμβρίου 2011 , ΥΜΝΟΙ ΑΓΙΩΝ Βυζαντινή μουσική - βυζαντινές εκκλησιαστικές μελωδίες 2011, No 1 .-
** http://vlasiosarfara.blogspot.com/2011/12/2011-2.html , Πέμπτη, 15 Δεκεμβρίου 2011 , ΥΜΝΟΙ ΑΓΙΩΝ Βυζαντινή μουσική - βυζαντινές εκκλησιαστικές μελωδίες 2011 No -2- .-
19-12-2011 , ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ενημέρωση - Εδήσεις -Σχόλια κ.α .-
** Στα μάγια και στα όνειρα..Παντελής Θαλασσινός.:
| *** Χριστούγεννα των αιρετών |
 Μέσα από την οπτική των Μπρεδήμα, Μπεχράκη, Φωτέα
* Αγαπάμε τα Χριστούγεννα για πολλούς λόγους. Ο καθένας έχει κι ένα δικό του. Οι περισσότεροι όμως, επειδή τους θυμίζουν πράγματα φορτωμένα συναίσθημα. Πρώτα απ’ όλα, τα παιδικά τους χρόνια.
Ξέρουμε πια όλοι πως τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι φτωχά. Οι πολλοί δεν έχουν και αυτοί που έχουν, ντρέπονται ή φοβούνται να εκτεθούν. Ωστόσο, μην αφήσετε την κρίση να σας πάρει από κάτω. Με ελάχιστα πράγματα μπορεί κανείς να δώσει χαρά και ατμόσφαιρα γιορταστική. Ίσως, μάλιστα, τώρα που αποσύρεται ο καταναλωτισμός, η υπερβολή και η χλίδα, να πάμε σε πιο ουσιαστικές και όμορφες στιγμές. Θα πρέπει να θυμάστε, κυρίως οι μεγαλύτεροι, ότι, όταν ήσασταν παιδιά, τα πιο αγαπημένα δώρα δεν ήταν και τα πιο ακριβά.
* Στο παραπάνω πνεύμα αποφασίσαμε να ρωτήσουμε τρεις δημοτικούς συμβούλους, επικεφαλής δημοτικών παρατάξεων στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας, να μας πουν ποια ήταν τα καλύτερα και τα χειρότερα Χριστούγεννα που θυμούνται.
Ας δούμε τι μας απάντησαν:
~* ΘΟΔΩΡΟΣ ΜΠΡΕΔΗΜΑΣ* Τα χειρότερα Χριστούγεννα της ζωής μου τα πέρασα, όταν 10χρονος μαθητής του 4ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμάτας, απέναντι από τους σημερινούς Ταξιάρχες, βγήκα την παραμονή των Χριστουγέννων, πριν από τα χαράματα, μαζί με τους τότε συμμαθητές και φίλους μου, Θανάση Κρέπαπα και Ηλία Ηλιόπουλο, να πούμε τα κάλαντα σε σπίτια του κέντρου της Καλαμάτας.
Την ώρα που τα λέγαμε έξω από το αρχοντικό Μασουρίδη (μετέπειτα οικία του γιατρού Γ. Κατσίβα), μας βούτηξαν, στην κυριολεξία, δύο - τρεις χωροφύλακες και με μιας βρεθήκαμε μέσα σε μια «κλούβα» της Αστυνομίας, εν κινήσει, χωρίς να γνωρίζουμε πού μας πήγαιναν…
Σε λίγη ώρα, όταν η κλούβα γέμισε, μας πήγαν στο τότε Α΄ Αστυνομικό Τμήμα επί της οδού Αριστοδήμου. Εκεί, μας στριμώξανε στο ισόγειο κρατητήριο, όπου είχαν δεκάδες άλλα παιδιά, άλλα κλαμένα και άλλα φοβισμένα, χωρίς να ξέρουμε το γιατί.
Όταν πήγε η ώρα 9.00 το πρωί, μας άφησαν. Η σύλληψή μας έγινε, όπως μας είπαν όταν φεύγαμε, γιατί «νύχτα νύχτα σηκωθήκαμε για τα κάλαντα, ενώ οι Καλαματιανοί της πλατείας και γύρω (νομάρχης και πλούσιοι) κοιμούνταν και τους χαλούσαμε τον ύπνο! Με το που βγήκαμε, γίναμε άρατοι, φοβούμενοι μήπως το μετανιώσουν και μας ξαναβουτήξουν.
Αλλά η χριστουγεννιάτικη περιπέτειά μου δε σταματά εδώ. Όταν συνήλθα από την αίσθηση του πρώτου «μπαλαούρου», συνέχισα και με ό,τι μάζεψα, πήρα ένα πιστόλι φελλού (παιδικό) από το κατάστημα Μανεσιώτη, επί της πλατείας 23ης Μαρτίου. Την επόμενη ημέρα (ανήμερα), μετά τη χριστουγεννιάτικη λειτουργία στον Άγιο Νικόλαο, βρέθηκα στη Στοά Λόντου του πρώην Δημαρχείου, απέναντι από το σημερινό. Εκεί, συνεπεία του κρότου που έκανε, όταν έριξα, με άρπαξε για δεύτερη φορά ένας κοντόσωμος χωροφύλακας και αφού με αγρίεψε, παίρνοντάς μου το πιστόλι, με άφησε ελεύθερο…
Σε ό,τι αφορά τα καλύτερα Χριστούγεννα δε, ήταν σχεδόν όλα τα ίδια. Τα περισσότερα τα ζούσαμε στην Καλαμάτα οικογενειακά. Θυμάμαι, όμως, ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα του 1959. Μετά από 5 ολόκληρα χρόνια ξενιτιάς στις θάλασσες, γύρισε ο μεγαλύτερος αδελφός μου, φέρνοντάς μας ως δώρα μέχρι και κιμονό από τη μακρινή Ιαπωνία… Έκτοτε τα Χριστούγεννα τα περνάμε χαρούμενα και οικογενειακά με τη γυναίκα μου και το γιο μου, μαζί με όσα αδέλφια μου βρίσκονται πλέον κοντά μας.
Γενικά, οι ημέρες των Χριστουγέννων ήταν και είναι ευχάριστες, γιατί, εκτός από τα μηνύματα της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης, μας δίνουν μια διαφορετική αισιοδοξία.
Περάσαμε δύσκολες ημέρες, είδαμε και καλές και τώρα χειρότερες… Όμως, πάντα η ανατολή καλύτερων ημερών θα έλθει. Πότε, δεν ξέρω. Πάντως, δε θα είναι μακριά!
~* ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΜΠΕΧΡΑΚΗΣΤα Χριστούγεννα τα θυμόμαστε οι περισσότεροι σε σχέση με την παιδική μας ηλικία. Κι αυτό συμβαίνει, γιατί ίσως τότε βλέπουμε τα πράγματα περισσότερο αθώα και ελεύθερα. Προσωπικά, τις ημέρες αυτές τις θυμάμαι μέσα από το κουρείο του πατέρα μου στην παλιά Αγορά. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας προετοιμασίας για τα Χριστούγεννα ο κόσμος ήταν διαφορετικός, οι χαιρετισμοί και οι ευχές έδιναν και έπαιρναν, ο κόσμος έλαμπε από χαρά και έδιναν ραντεβού σε σπίτια για να συνεορτάσουν. Μεγάλο γλέντι υπήρχε στα καταστήματα. Θυμάμαι στα «καρεκλάδικα» της Καλαμάτας, στα ουζερί και στα καφενεία της περιοχής κάθε μεσημέρι οι επαγγελματίες, μετά το πέρας της δουλειάς, συγκεντρώνονταν, έπιναν ένα ποτήρι κρασί και κουβέντιαζαν τα προβλήματά τους. Κατά τη διάρκεια, λοιπόν, της παραμονής όλη η οδός Αγίου Νικολάου μετατρεπόταν σε ένα είδος πανηγυριού. Η ατμόσφαιρα αυτή δεν υπάρχει πλέον σήμερα.
Έπειτα, ο στολισμός στα σπίτια στην οδό Βύρωνος ήταν πολύ διαφορετικός σε σχέση με σήμερα. Οι μέχρι δύο ορόφους οικίες άνοιγαν το καλύτερο δωμάτιο προς το μέρος του δρόμου και οι οικογένειες στόλιζαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο τους όσο πιο περίτεχνα μπορούσαν, έτσι ώστε να γίνεται ορατό από τους περαστικούς. Σήμερα οι πολυκατοικίες εξαφάνισαν αυτή τη συνήθεια.
Από την άλλη πλευρά, τα χειρότερα Χριστούγεννα τα συνδυάζω με το γεγονός των μεγάλων σεισμών που έπληξαν την πόλη το 1986. Παρά τη θλίψη που υπήρχε στους περισσότερους από εμάς, υπήρχε παράλληλα και η προσμονή ότι θα ξημερώσουν καλύτερες ημέρες και θα βάλουν τη ζωή τους σε μια καινούργια, καλύτερη τροχιά. Υπήρχε γενικότερα μια αισιοδοξία.
Αντίθετα, σήμερα η αίσθηση που επικρατεί είναι ότι, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, η πόλη βρίσκεται σε κατάσταση «πολέμου». Με οικογένειες να έχουν καταστραφεί, οι άνεργοι να αυξάνονται μέρα με την ημέρα. Κι αυτή η αίσθηση γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να φύγει και τους επόμενους μήνες, κάνοντάς τους έτσι το αύριο πιο μαύρο.
Παρ’ όλα αυτά, είμαι αισιόδοξος ότι, αν όλοι μαζί δραστηριοποιηθούμε, μπορούμε να παρέμβουμε στη ζωή μας και στο μέλλον που κάποιοι μας έχουν προδιαγράψει.
~* ΝΙΚΟΣ ΦΩΤΕΑΣΑναμφισβήτητα τα χειρότερα Χριστούγεννα είναι για εμένα τα φετινά. Αυτή την κατάσταση που βιώνουμε, δεν τη θυμάμαι να έχει ξανασυμβεί. Και σαν παιδιά περνούσαμε δύσκολα, αλλά όταν βλέπεις σήμερα μια μεγάλη μερίδα συμπολιτών να μην μπορούν να τα βγάλουν πέρα, να ψάχνουν σε σκουπίδια, τότε αναμφισβήτητα ζω ίσως τα χειρότερα μέχρι σήμερα Χριστούγεννα της ζωής μου. Κι αν ρίξει κανείς μια ματιά γύρω του, θα δει τους περισσότερους ανθρώπους απογοητευμένους, σκυθρωπούς, με κατεβασμένα κεφάλια.
Από την άλλη πλευρά, τα καλύτερά μου Χριστούγεννα ήταν αυτά του 1985. Κι αυτό, διότι στις 9 Δεκεμβρίου έγινα πατέρας. Ήταν μια πρωτόγνωρη και συγκλονιστική εμπειρία. Προσωπικά, θεωρώ την οικογένεια ό,τι το σημαντικότερο στη ζωή του ανθρώπου. Αυτός ήταν ο λόγος, άλλωστε, που όλα αυτά τα χρόνια δεν ήμουν και ιδιαίτερα ενεργός με την πολιτική. Θεωρούσα ότι πρώτα έπρεπε τα παιδιά μου να φτάσουν σε κάποια ηλικία και μετά να ασχοληθώ με την πολιτική. |
** * ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ ΕΙΝ' Η ΖΩΗ - ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ : * http://youtu.be/jshWYC-fujY , .-
** |
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου